طلیعه ظهور

رفیقی داشتیم به نام مصیب سعیدی همیشه اوا غذا میخورد بعد دعا میکرد هرچه بچه ها قبل از غذا دعا میخواندند برایش توفیری نداشت ومی گفت نقد رابگیر نسیه راول کن :دعا رابعد هم میشود خواند اما غذا سرد میشود واز دهان می افتد ان وقت با ضربه سمبه هم پایین نمیرود سعیدی بعد به شهادت رسید>