طلیعه ظهور

قضاوت شخص زنازاده …

خلاصه مباحث ارائه شده در جلسات پرسش و پاسخ سرکار حاجیه خانم شاهرودی ( موسس و مشاور محترم مدرسه )

چرا فرزندی که از راه نامشروع متولد می شود نمی تواند قاضی شود در حالی که این شخص گناهکار نیست اما به خاطر گناه دیگران از این منصب محروم می شود. این امر چگونه با عدل خداوند سازگار است؟

1. اگر کسی زنا کرد نباید افشا شود. اما جلوی آن را باید گرفت. پس بچه نباید بفهمد که زنا زاده است.

2. اگر حاکم شرع بفهمد زنازاده است نباید به او منصب قضاوت بدهد.

3. شرایط قاضی بسیار زیاد است.

4. اگر احیانا طرف فهمید که زنازاده است اگر آدم خوبی باشد باید از قضاوت کنار رود و این شخص تمام تلاش خود را می کند تا از زنا جلوگیری کند زیرا که خودش محروم شده است.

5. وراثت یک امر اثبات شده است. البته تربیت می تواند تاثیرگذار باشد. چنین شخصی چون روح قانون شکنی دارد نباید قاضی شود. خداوند در اینجا مصلحت جمع را در نظر گرفته و آنرا بر مصلحت شخص ترجیح داده است اگر مصلحت شخص ترجیح داده می شد مخالف عدل الهی بود

برای مشاهده تصویر در اندازه بزرگ روی آن کلیک کنید

آسیب های فضای مجازی

فناوری ابزاری مفید است اما اغلب افراد روش استفاده درست از آن را نمی دانند، استفاده غیر صحیح و کنترل نشده آسیب های مختلفی را به دنبال خواهد داشت که در زیر به آنها اشاره می شود:

۱- خطر ابتلا به افسردگی افزایش می یابد

با توجه به مطالعات اخیر افرادی که از شبکه های استفاده ای اعتیاد گونه دارند نسبت به افراد عادی احساسات منفی بیشتری از جمله افسردگی را تجربه می کنند.

۲- مقایسه پیوسته خود با دیگران

شخصیت های دیجیتالی افراد که در شبکه های اجتماعی وجود دارد به طرز چشم گیری با شخصیت و هویت واقعی آنها تفاوت دارد.

۳- افراد را به شدت بی خواب می کند

نوری که از صفحه نمایش دستگاه های الکترونیکی مختلف به چشمان شما ساطع می شود ذهن را فریب داده و به آن القا می کنند که الان وقت خواب نیست. بنابراین بهتر است هنگام خواب گوشی خود را در اتاق دیگری بگذارید و آن را با خود به رخت خواب نبرید.

۴- احتمال زیاد شکست روابط موجود در شبکه های اجتماعی

زمانی که یکی از زوجین بیش از حد درگیر یک شبکه اجتماعی مانند فیس بوک شود همسر او تمایل بیشتری برای نظارت و کنترل اعمال و رفتار او خواهد داشت که این موضوع می تواند منجر به بحث های طولانی و در نهایت مرگ رابطه شود.

۵- تعاملات فرد به فرد یا رو در رو را کاهش می دهد

با استفاده بیش از حد از شبکه های اجتماعی نه تنها وقت کمتری برای گذراندن با افرادی خواهید داشت که به صورت فیزیکی در اطراف شما حضور دارند بلکه دوستان و اعضای خانواده تان زمانی که ببینند شما به دستگاه های الکترونیکی و موبایل بیش از آنها اهمیت می دهید از محبت شما نا امید شده و ناراحت خواهند شد.

۶- حریم خصوصی شما را به خطر می اندازد

در بین شبکه های اجتماعی خرید و فروش اطلاعات افراد امری طبیعی است و طبق افشاگری های اخیر اسنودن دولت هایی نظیر آمریکا به تمام اطلاعات افراد از جمله آدرس ایمیل، تماس های شما در اسکایپ و غیره دسترسی دارد.

۷- کور کردن خلاقیت

تاثیرات منفی گشت و گذارهای بی هدف در شبکه های اجتماعی مانند زمانی است که شما از روی بی فکری و بدون برنامه خاصی به تماشای تلویزیون و برنامه های این جعبه جادویی بپردازد.

۸- منحرف کردن از اهداف واقعی

اکثر جوانان به جای اینکه با تلاش و پشتکار مهارت های لازم برای رسیدن به اهداف عالی خود را کسب کنند ترجیح می دهند به فوق ستاره ای در دنیای مجازی و شبکه هایی از قبیل فیس بوک، توئییتر و غیره تبدیل شوند.

۹- احساس نیاز به توجه را افزایش می دهد

رقابت بی پایان برای به دست آوردن لایک بیشتر و کامنت های متعدد می تواند زندگی شما را به نابودی بکشاند.

در پی جاری شدن سیل در استان‌های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و اردبیل که به جان باختن تعدادی از هم‌میهنان منجر شد، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با صدور پیامی ضمن تسلیت این حادثه‌ی مصیبت‌بار تأکید کردند: وظیفه‌ی فوری مسئولان ذی‌ربط، کمک به آسیب‌دیدگان و کاستن از رنج و اندوه آنان است.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به شرح زیر است:

بسمه­‌تعالی

حادثه سیل در استانهای آذربایجان شرقی و غربی و کردستان و اردبیل که به جان باختن تعدادی از هم‌میهنان عزیز و خسارتهای سنگین مالی انجامید، حادثه‌ئی دردناک و مصیبت‌بار است. اینجانب با تأثر و اندوه، به داغداران و مصیبت‌زدگان عرض تسلیت و همدردی میکنم و صبر و آرامش قلبی آنان را از خداوند مسألت مینمایم و رحمت و مغفرت برای جان‌باختگان می‌طلبم. وظیفه فوری مسئولان ذیربط، کمک به آسیب دیدگان و کاستن از رنج و اندوه آنان است. لازم است هیچ تأخیر و سستی در ادای این وظیفه نشود. و امیدوارم خداوند لطف و تفضل و کمک خود را شامل حال مصیبت‌دیدگان و کمک‌کاران فرماید.

ابقه نامگذاری روز معلم در ۱۲ اردیبهشت

سابقه نامگذاری روز معلم در ۱۲ اردیبهشت به پیش از انقلاب برمی‌گردد.[۳]
قطعنامه مهرگان

ماجرا از این قرار بود که «باشگاه مهرگان» یا همان مجمع صنفی معلمان در ۱۸ بهمن ۱۳۳۹ طی قطعنامه‌ای درخواست افزایش حقوق معلمان را مطرح کرد. ریاست این باشگاه با فردی به نام محمد درخشش بود.

در این قطعنامه آمده بود: «معلمین می‌گویند حقوق یک دبیر لیسانسه کمتر از حقوق یک مستخدم جزء در سازمان برنامه یا شرکت ملی نفت است و ما خودمان مکرر نوشتیم که حقوق یک معلم کمتر از حقوق یک راننده دولتی و به مراتب کمتر از یک راننده تاکسی است. یک لیسانسه در وزارت فرهنگ ماهی ۴۰۰ تومان می‌گیرد ولی لیسانسه دیگر با همان تحصیلات و پایه معلومات در یک سازمان دولتی دیگر ۲۵۰۰ تومان دریافت می‌کند».

در پی این قطعنامه، معلمان زیادی حمایت خود را از آن اعلام کردند.

دولت وقت در آن زمان به نخست‌وزیری جعفر شریف‌امامی تازه تشکیل شده بود. جهانشاه صالح، وزیر فرهنگ وقت، لایحه «اشل حقوقی جدید فرهنگیان» را به مجلس برده بود، اما این لایجه مورد موافقت معلمان نبود.

بنابراین، بنا به درخواست باشگاه مهرگان، معلمان از روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ دست به اعتصاب زدند و مدارس را تعطیل کردند و برای اعتراض مقابل مجلس در میدان بهارستان تجمع کردند.
خونریزی در بهارستان

مأموران انتظامی برای متفرق کردن معلمان از ماشین آب‌پاش استفاده کردند، اما معلمان با اینکه خیس شده بودند، در جای خود ماندند. گفته می‌شود ردیف اول که معلمان زن بودند، بیشتر در معرض خیس شدن بودند. بنا به روایتی، در این میان، عده‌ای از معلمان برای اینکه جلوی خیس شدن همکاران خود را بگیرند، تلاش کردند، مسیر شلنگ‌های آب‌پاش را منحرف کنند. به این ترتیب درگیری بین معلمان و مأموران شدت گرفت. مأموران با تیراندازی هوایی و استفاده از باتوم می‌خواستند معلمان را متفرق کنند، اما در این وقت، سرگرد ناصر شهرستانی، رئیس کلانتری بهارستان با شلکیک تیر مستقیم، موجب تحولات بیشتری در آن ایام شد. سه نفر در اثر تیراندازی مأموران و حمله با سرنیزه یا چاقو مجروح شدند و یکی از گلوله‌های شهرستانی به پیشانی معلم جوانی به نام ابوالحسن خانعلی نشست.

خانعلی، اهل یکی از توابع تهران به نام کن بود و به عنوان دبیر فلسفه و عربی در دبیرستان‌های جامی و شریف تدریس می‌کرد. خانعلی با مدرک لیسانس معقول و منقول در سال ۱۳۳۵ به استخدام وزارت فرهنگ درآمده بود و همزمان با تدریس، دوره دکترای فلسفه را در دانشگاه تهران می‌گذراند.

گفته می‌شود که جنازه خانعلی از بیمارستان بازرگان به مسجد اسکندری منتقل شد و «یکصد معلم» دور جنازه را گرفتند تا به دست حکومت نیفتد.
بزرگترین تظاهرات بعد از کودتا

جعفر شریف‌امامی در خاطرات خود نوشت: «وقتی خانعلی تیر خورد ساعت ۱۱/۳۰ شب به کاخ شاه احضار شدم. شاه گفت قرار است فردا شیطنت کنند و جنازه را راه بیندازند و شلوغ کنند». امامی به شاه وعده می‌دهد که جلوی اخلالگری را بگیرد. با وجود قول نخست‌وزیر به شاه، تشییع جنازه خانعلی در روز ۱۳ اردیبهشت به بزرگترین تظاهرات خیابانی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تبدیل شد. نه تنها معلمان که گروه‌های مختلف در تشیع جنازه او حضور یافتند و او را در ابن‌بابویه دفن کردند.

در پایان این تشیع جنازه باشکوه، قطعنامه‌ای قرائت شد که مهمترین بندهای آن، درخواست استعفای دولت شریف امامی، اجرای قطعنامه باشگاه مهرگان در مورد افزایش حقوق معلمان و مجازات قاتل خانعلی بود.

در پی این حوادث، شریف امامی روز ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ استعفای خود را به دربار تسلیم کرد و شاه، علی امینی را به عنوان نخست‌وزیر معرفی کرد.
پایان کار

معلمان همچنان به اعتصاب و تجمع مقابل مجلس ادامه می‌دادند و دانشجویان و قشرها دیگر به آنها پیوسته بودند. امینی تلاش کرد اوضاع را آرام کند و به باشگاه مهرگان رفت تا با معلمان دیدار کند، به آنها قول داد خواست‌هایشان عملی شود اما معلمان اعلام کردند که تا زمان اجرای مطالبات دست از اعتصاب برنمی‌دارند.

معلمان معترض در شب هفت خانعلی، روز ۱۲ اردیبهشت را روز معلم نامیدند: «اجتماع عمومی معلمین پایتخت در تاریخ روز ۱۸ اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۰ تصویب کردند که روز دوازدهم اردیبهشت ماه به یاد بود اعتصاب موفقیت‌آمیز معلمین ایران و شهادت معلم دانشمند مرحوم دکتر خانعلی، روز معلم اعلام گردد. در این روز همه ساله کلیه مدارس و مؤسسات فرهنگی در سرتاسر کشور تعطیل رسمی خواهد بود و مراسم خاصی اجرا خواهد گردید».

امینی با درخشش، رئیس باشگاه مهرگان، دیدار کرد و علاوه پذیرفتن شرایط معلمان، گفت که قصد دارد بنا به درخواست معلمان، او را به عنوان وزیر فرهنگ به مجلس شورای ملی معرفی کند. سرگرد شهرستانی برکنار و تحویل دادگستری شد، هیئت دولت تصویب کرد که حقوق معلمان افزایش یابد و محمد درخشش به عنوان وزیر فرهنگ به کار مشغول شد.

به این ترتیب، اعتصاب معلمان بعد از دوازده روز، در روز ۲۳ اردیبهشت ۱۳۴۰ پایان یافت.

هجده سال بعد مرتضی مطهری در شامگاه یازده اردیبهشت ۱۳۵۸ به دست گروه فرقان کشته شد و روز ۱۲ اردیبهشت دوباره به نام روز معلم نامگذاری شد.

اقا جون بهار 78 سالگی ات مبارک اقای من اوج شکوه افتخار